Claudia Roden

Claudia Roden is niet zomaar een kookboeken schrijfster. Zoals ze zelf ergens zegt, cooking is about identity. Gisteravond was ze te gast bij het Prins Claus Fonds, in de Nieuwe Kerk in Amsterdam waar ze geïnterviewd werd door Hanneke Groenteman.

Anderhalf uur heeft ze onafgebroken gepraat over haar boek, The Book of Jewish Food, waar ze maar liefst 16 jaar mee bezig is geweest! De ondertitel, An odyssey from Samarkand to New York geeft exact aan wat dit boek tot zoveel meer dan een kookboek maakt. Door de diaspora van het Joodse volk zijn de invloeden van die keuken overal merkbaar. Ze vertelde vol passie hoe deze keuken in de loop van de geschiedenis over de hele wereld heeft gereisd, overal zijn sporen achterlatend in recepten. Het kookboek is daarom meer dan alleen recepten bij elkaar geraapt, het is een historisch en sociaal relaas.

Opvallend was dat de vraag of er een goed Joods restaurant in Amsterdam was negatief beantwoord moest worden. Maar de reactie van Claudia was, dat de Joodse keuken een secret kitchen is. Het wordt in stand gehouden binnen de familie, waar de recepten aan elkaar worden doorgegeven. Een mooi voorbeeld was haar eigen familie die in 1956, ten tijde van de Suez-crisis, moest vluchten vanuit Egypte naar Engeland, of verder naar Amerika. In haar jeugd in Egypte (ze vertrok toen ze 15 jaar oud was) waren er geen kookboeken. Maar nu begon iedereen elkaar plotseling recepten door te geven, als herinnering aan de tijd samen thuis, in Egypte. Ze heeft toen eindeloos veel recepten in London opgeschreven van familie om haar heen die op het punt stond te vertrekken.

Ze kon deze recepten trouwens goed gebruiken want, anders dan nu, was London in die tijd vreselijk voor liefhebbers van lekker eten. Een mooie anekdote, één van de velen die deze avond langs kwamen, was toen ze in de trein zat naar London vanuit Frankrijk. De Fransen met wie ze de coupé deelde aten heerlijke hapjes, saucissons, wijn, etc. Toen stapten ze uit en kwamen er Engelsen binnen. Deze begonnen te eten uit een soort tupperware-doosje dat ze dicht tegen hun mond aanhielden met hun handen ervoor waardoor ze niet kon zien wat ze aten. Ze schaamden zich voor het eten vertelde ze lachend.

Tot slot verwees Hanneke Groenteman naar Simon Schama die ooit heeft gezegd: Claudia Roden is no more a simple cookbook writer than Marcel Proust was a biscuit baker.

Deze avond was zo inspirerend dat mijn vriendinnen en ik erna besloten een Roden-avond te gaan organiseren. Misschien moeten we haar dan ook uitnodigen, net als Jonah Freud van de Amsterdamse Kookboekhandel dat deed. Eten doe je samen!